PRED SKULPTURAMA NIKOLE JANK0VIĆA

Jedan ovlašni pogled na celinu opusa Nikole Jankovića lako će otkriti različite nivoe stilizacije forme koji, uvek u orbiti figurativnog, paralelno postoje i smenjuju se u radovima nastalim u isto ili približno isto vreme.

Nizanje radova po godinama i njihovo upoređivanje neće, dakle, otkriti liniju koja postepeno ili kontinuirano vodi prema uprošćavanju, svođenju.

Jasno je, otud, da je za svaki rad pronađena posebna mera, određen poseban jezik, u imaginaciji sagledan poseban arhetip kome se težilo.

Umetnikov stav da nema suštinske razlike između figurativnog i apstraktnog treba videti u ovom svetlu i protumačiti ga svešću da je idealna skulptura (a time i remek-delo) moguće i u okviru figurativnog i u okvirima apstraktnog prosedea.

Mileta PRODANOVIĆ