...Žanka Matić spada među te, malobrojne, ćudljive i fine stvaraoce koji su u punom miru i tišini izražavali sopstvena lirska raspoloženja beležeći poneke od svojih čulnih, unutrašnjih fluidnih vibracija.

U likovnom, pa i opšte umetničkom pogledu, ovu umetnicu zanimaju problemi adekvatnog zapisivanja poetike doživljaja, mogućnosti skiciranja oslobođenih duhovnih impulsa i njihovo adekvatno transponovanje na površini.

No, naravno, autobiografsko ispovedanje nekog umetnika može se izvesti na različite načine, i u tehničkoj i u tematskoj oblasti.

U ovoj drugoj, zanimanje Žanke Matić svodi se na slikovne predstave ljudske figure, dakako najčešće ženske, u imaginarnim, zatamnjenim prostorima sa retkim prisustvom svetlosti poput simboločke naznake retkih momenata žovijalnosti, optimizma, zadovoljstva...


Slojevitost i dubina unutrašnjeg bogatstva iskustva Žanke Matić u kreativnom postupku najčešće se definišu usamljenim figurama, oštrim kontrastom svetlo-tamnog, zagasitom kolorističkom gamom.

Pa i kada radi ''pejsaže'' i tada su oni lična beleška o nekom njenom posebnom trenutku u posebnom stanju sa posebnom likovnom vokacijom, i napokon, sa nadasve uzbudljivim rezultatom jednog senzibilnog slikarskog iskustva.


Male slikarske teme i tehnike kojima, kako vidimo, s razlogom pribegava Žanka Matić, funkcionalizovani su u odnosu na njenu autentičnu umetničku nameru da, upotrebom tačnih likovnih atributa, sopstvenim delom afirmiše individualni doživljaj, stanja, odnosno na raspoloženja na koja ima punog prava i da ih javno obznani, za razliku od nas, manje-više zainteresovanih posmatrača i saučesnika života.

Tu negde upravo i leži jedan od odgovora na pitanje gde se završava stvarni život i odakle započinje umetnost.

Jovan Despotović