Jovan Ivanović je završio Umjetničku školu u Herceg Novom i slikarski tečaj kod Mila Milunovića u Beogradu. Bavio se pedagoškim radom i bio jedan od osnivača i dugogodišnji direktor Moderne galerije u Budvi. Studijski je boravio u Italiji 1968. godine, kao stipendista italijanske vlade, a zatim je 1969/70. u Francuskoj i Čehoslovačkoj.

Samostalno izlaže od 1965. godine, kada je priredio prvu izložbu u Budvi. Imao je niz samostalnih i kolektivnih izložbi u zemlji i inostranstvu, a dobitnik je više uglednih nagrada i priznanja.



"More, morske obale i nebo nad njima duboka su inspiracija slikara Jovana Ivanovića. Njegova plava je snažni ultramarin, on radi serije plavih ogledala u kojima se iskre crveni odsjaji..." (Olga Perović, 1964).

"Ivanovićeva platna nisu na zidu već između vas i umetnikove palete, u predelima čistih asocijacija, tamo gde ne postoje granice ni vremenu ni prostoru, a gde slikarska materija dodiruje samu poeziju..." (Dr Miodrag Kolarić,1977).



"Ivanović u primorskom pejzažu otkriva dramatičnu komponentu... Prisustvo plave, veoma iznijansirane, koja je postala osnovni ton njegovog slikarstva, sa crvenim partijama simboličke vrijednosti, uz ekspresivnu grafičku strukturu slike, čine Ivanovićeva likovna ostvarenja izrazito individualnim i uvjerljivim..." (Tatjana Pejović, 1977).



"Svoj pompejski, mediteranski lamento, slikar Jovo Ivanović kazuje nekim svojim, naročitim jezikom, nekom neobičnom mešavinom elemenata apstrakcije i figuracije... U njegovoj plavoj oseća se ukus morske soli, u njegovoj žutoj jara budvanskog sunca, u njegovoj crvenoj strujanje krvi" (Đorđe Kadijević, 1980).

"Bojom je Ivanović izgradio čitav mikrokosmos, sazdan od niza detalja vezanih za njegov intimni život i kompleks vizuelnih senzacija kontrastnog mediteranskog podneblja, kojeg njegove duboke oči bezmjerno upijaju" (Dragan Radovanović, 1997).



"Snaga Ivanovićevog izraza, koji pleni svojom neponovljivošću, je u različitosti likovnog jezika ostvarenog kroz gest, boju, kompoziciju i crtež i kojima je sublimiran neobičan, živi duh ličnosti slikara... Svaki novi susret sa slikarstvom Jovana Ivanovića predstavlja put ka zaboravljenoj Božanskoj suštini koja se od davnina pokazivala u stvaralaštvu i umjetničkom logosu Mediterana" (Lucija Đurašković, 2003).