Poslednjom voljom Ane Čolak Antić, životne saputnice umetnikove, zaostavština Leonida Šejke koju čine 90 slika, 106 crteža, 5 kolaža-asamblaža, 4 grafike, 367 skica i nedovršenih crteža malog i srednjeg formata, 2 sveske rukopisa, 14 listova tekstova i crteža koji pripadaju arhivskoj građi, fotografije i negativi Šejkinih radova, brojne porodične i druge fotografije, umetnikova gitara, štafelaj, slikarski pribor, pripali su, 1977. godine, Muzeju savremene umetnosti u Beogradu. Zahvaljujući ovom značajnom poklonu Muzej je, sa ostalim Šejkinim delima koja su se već nalazila u zbirkama, oformio najbogatiju i najkomletniju kolekciju Šejkine likovne zaostavštine.


Leonid Šejka je rođen u Beogradu 1932. godine. Završio je Arhitektonski fakultet 1960. godine, a slikarstvom je počeo da se bavi od 1950. Prvi put izlaže 1953. godine. Jedan je od osnivača i teoretičara grupe Baltazar, koja prerasta u Medialu novembra 1957. godine. Član je ULUS-a od 1961.

Šejka je radio i skulpturu, zatim objekte, ilustracije knjiga, scenografiju, bavio se vanlikovnim eksperimentima i teorijom. Prvu samostalnu izložbu priredio je u beogradskoj Galeriji Grafički kolektiv, 1958. godine.

Pored niza članaka publikovanih u časopisima , objavio je Traktat o slikarstvu za koji je 1965. godine dobio Nolitovu nagradu. Izgradio je vrlo složeno delo koja polazi od iskustva nadrealizma i dadaizma, da bi od 1960. formirao individualni izraz u kome je bio posebno zaokupljen problemom uloge predmeta u strukturi slikarske predstave.


Trag Leonida Šejke sačuvan u legatu Ane Čolak Antić dragoceno je svedočanstvo o slikaru i misliocu zaljubljenom u ideju o sveobuhvatnoj, integralnoj slici koja se oslanja na renesansno iluzionističko slikarstvo.